Wandeling op zaterdag 9 januari te Beertsenhoven Wielderbos Kieuwengracht Partij Wittem.

Na een paar maanden gedwongen rust, heb ik vandaag de wandelschoenen weer eens aangetrokken en een fijne wandeling met foto`s gemaakt in de omgeving van Wijlre. Langzaam heb ik de conditie weer opgebouwd en kan nu al een kleine 10 tot 15 km. wandelen. De rondjes rond de kerk waren een goed trainingsschema, maar je wilt uiteraard wel weer eens wat verder. Jammer dat de zuiderburen nog niet open zijn; ook in Duitsland is niets te doen. Wie lid is van het Limburgs Landschap heeft een keur aan korte en lange wandelingen te gaan, die allemaal goed te doen zijn. Vanuit mijn stulpje aan de Geul vertrok ik richting Stokhem Beertsenhoven. Dit gehucht stond onlangs nog in de krant; Niek Goosens een fervent natuur wandelaar en liefhebber van alles wat maar in de wereld rondfladdert en beweegt, is niet zo lang geleden een andere “wereld” binnen gegaan. 

Op de kruising van vier wegen staan nu nog altijd de koffiepot en twee mokken klaar om de boodschap uit te dragen, die hem zo dierbaar was, nl. kijk goed rond in de natuur en probeer zoveel mogelijk te leren van alles om je heen, zowel in het heden als in het verleden. De heemkunde vereniging zal hem beslist missen. Zelf nam ik de weg links naar boven, die meteen steil omhoog gaat naar het Wielderbos. Het was weer even wennen, zo`n kuitenbijter. De goede raad van mijn fysiotherapeut indachtig; “Niets forceren en langzaam je eigen ritme terug vinden”. Het Wielderbos is een langgerekt bos boven op de heuvelkam van Wijlre tot in Gulpen. Mijn route in dat bos eindigde op de Kieuwengracht; een heuveltje vlak voor Gulpen. Een bezoek aan het centrum kwam van pas want een broodje voor de middag kon ik verkrijgen in de Looier, een restaurant, dat nu helaas gesloten is, maar wel aan de deur verkoopt. Lopen met en lege maag is als een diesel zonder brandstof.. Om mijn schoenen een modderbad te besparen ben ik onder langs de Gulperberg gebleven. Via het mooie monument en de niet spuitende kikker, wandelde ik verder langs de rand van de Gulperberg richting Hoeve bek. Deze hoeve was jarenlang een vervallen puist in het zicht van Partij Wittem. Men heeft hem prachtig gerestaureerd en herbergt diverse bewoners. Schijnt in vroeger jaren een halteplaats van de postkoets te zijn geweest? Het pad naar de hoofdweg was even een echte modderskibaan; ze is met het hernieuwd zichtbaar maken van een zijarm van de Geul, flink onder handen genomen; resultaat een voorlopig modderig pad. Boven stak ik de rijksweg over en nam het pad tussen de fraaie bomenlaan naar het klooster van Wittem. Hier kun je niet omheen en daarom dook ik naar binnen om de onlangs gerenoveerde kapel te gaan bekijken. Als ik eerlijk ben, vond ik de oude houten banken meer bij dit monument passen. Met het aansteken van een kaars, bedankte ik de Heilige Gerardus voor de steun, die hij me gaf tijdens de enerverende afgelopen tijd. 

Jammer, dat het voetpad door de tuinen van Kasteel Wittem, door de nieuwe eigenaar zijn afgesloten. Nu moet je een stuk over de drukke weg naar Wijlre manoeuvreren. Bij de Wittemermolen was niemand aanwezig; graag had ik hier even naar binnen gekeken; iets voor de volgende keer. Gelukkig kun je iets verder weer gebruik maken van een pad onder langs de grote weg.

De omgeving van ons dorpje is mooi; een hernieuwde kennismaking van deze omgeving met hopelijk binnenkort de mogelijkheid om wat verder te gaan snuffelen. Bedankt.  

Verslag en foto's:  John Driesen 

Vervolg foto’s zie:  Foto's Wylre en omgeving

Ingezonden reacties op het verslag en de foto's