Net zoals zo veel sprookjes beginnen, ontstond ook onze wandelclub in Vijlen met "er was eens…"

27 jaar geleden (1984) waren er enkele zeer sportieve mensen uit het dorp die het wandelen een warm hart toedroegen.  Ze besteedden hun vrije tijd elk weekend aan het deelnemen aan georganiseerde wandelingen in Limburg, maar vooral in België.  Deze mensen waren lid van wandelclub "au Viaduc" in Moresnet, even over de grens in België.

Ook op weekdagen werd er in en rond het kerkdorp Vijlen gewandeld.  Het Vijlenerbos was één van de juweeltjes om te stappen.  Menig uur vertoefden de wandelaars in deze bossen en genoten ze, als ze langs de bosrand liepen van de vele vergezichten op ons dorp, waarbij de toren van onze prachtige kerk steeds fier boven het dorp uittorende.

Natuurlijk werd vrijwel dagelijks het plezier aan het wandelen besproken en opperden twee wandelkameraden het idee om, net zoals in België, te kijken of in Vijlen mensen bereid waren om zich voor het wandelen in te zetten en vervolgens samen een wandelclub op te richten.  Begin maart 1984 klopten deze mensen aan bij de jeugdbeweging Jong-Nederland met de vraag of de leiding van de Vijlense jeugd daar iets voor voelde.

Op 12 maart 1984 werd in een leidersvergadering van Jong-Nederland besloten om gezamenlijk de schouders onder dit initiatief te zetten en zoveel mogelijk samen met de jeugd op pad te gaan.  De wandelclub was geboren!

De leiding van zeventien personen, waarvan verschillende met vrouw of vriendin en een vijfendertigtal jeugdleden gingen op zondagmiddag naar verschillende wandelclubs in de omgeving.  Door het deelnemen aan wandelingen kreeg men veel informatie en vrienden (wandelvrienden).  Door de publicaties over het wandelen in het Vaalserweekblad kwamen er steeds meer wandelliefhebbers die dat ook wilden meemaken.

Door de inmiddels ruim 80 leden tellende vereniging werd in de zomer van 1984 de eerste wandeling georganiseerd, tijdens de Jo-Ne feesten in Vijlen.  Deze bestonden tot dan uit een gezellige zaterdag met een zeskamp voor de schoolgaande jeugd, een avond met muziek en op zondagmorgen gezellig frühshoppen en een mooie demonstratiemiddag voor alle bezoekers.  De eerste wandeling bracht ruim vierhonderd deelnemers naar de Jo-Ne feesten.  Dat gaf aanleiding om intensiever met het wandelgebeuren verder te gaan.  Onder de naam Jo-Ne wandeling werd vervolgens de nodige reclame gemaakt.  Van 1985 tot 1988 steeg het ledenaantal met tientallen, waardoor de wandelclub een grote vereniging werd.  Dat het wandelen erg populair werd bleek ook uit het groeiend aantal deelnemers dat deelnam aan de door ons georganiseerde tochten.

Om alles wat overzichtelijker te houden vond in 1988 een opsplitsing plaats.  Jeugdbeweging Jong-Nederland en wandelclub Jo-Ne, als aparte vereniging, maar broederlijk samenwerkend aan een toekomst voor jong en oud.

Op de jeugdbeweging werd nooit tevergeefs een beroep gedaan en de wandelorganisatie probeerde de jeugd waar mogelijk te steunen, in goede harmonie.

Terugkijkend op de afgelopen jaren heeft de vereniging vooral ups, maar ook downs gekend: Er waren vele mooie momenten, waarbij genoten werd van de mooie natuur en de onderlinge vriendschap, maar helaas hebben we ook afscheid moeten nemen van een aantal van onze wandelvrienden.  Laten we hopen dat we samen nog vele kilometers mogen afleggen in goede gezondheid.

 

 

Leo Jehae

Oud-Voorzitter Wandelclub Jo-Ne