Bustocht 1 naar Onze-Lieve-Vrouw-Waver / Eversel/Heusden-Zolder (Be.), zondag 21 maart 2010.
Onze kater Nicky had wederom de primeur op deze zondagmorgen. Als hij even om het hoekje kijkt en dan weer naar binnen glipt, kun je er donder op zeggen, dat het weer eveneens gedonder zal geven. De lucht was loodgrijs en de eerste buitjes vielen met de regelmaat van een klok naar beneden. De eerste busreis was op deze “lentedag” gepland en vol goede moed togen we richting Vijlen.
De vroege vogels onder ons, wachtten reeds op de bus en trotseerden een vennijdig windje. Zelfs de chauffeur vertelde, dat de bus ook al kuren had en dat de muziek daardoor verstek liet gaan. Ik heb maar niet gezongen, want dan was de reis beslist geannuleerd. Na een voerspoedig ritje over de Belgische autoweg kwamen we om 11 uur bij de eerste club aan. De 22ste Sint Baafstocht stond in het teken van de lente, al was daar vandaag niet veel van te merken. Afgesproken werd, dat we hier slechts kort zouden pauzeren en een korte afstand lopen. Omdat het weer niet bijster meezat, hebben we van de nood een deugd gemaakt en een heerlijk straf kopje koffie genuttigd. Enkele doorgewinterde wandelaars hebben toch nog een korte afstand gelopen.
Na dit prettige oponthoud zijn we verder gereden naar onze tweede club in O.L.V. Waver. Een heel romantisch stadje met een schoon centrum en verschillende interessante gebouwen. Een groot complex bleek naderhand een grote school te zijn en zal vroeger beslist de huisvesting van vele paters of zusters zijn geweest. Na een heerlijk, zelfgemaakte, witlof soep, gingen we op pad, om een kleine afstand te bewandelen. Het eerste stuk was de route liep meteen het moeras in en met moeite konden we de voetjes droog houden. Opvallend was tevens het grote aantal bunkers. Binnen in zo`n betonnen doos bevangt je een raar gevoel. Hoe moeten die jongens zich daarin gevoeld hebben als de granaten ze om de oren floten? De omgeving werd tevens gekenmerkt door kleine fruit en groente telers. Een sprong er bovenuit; zijn kas, waardoor de route liep, was ontzagwekkend groot en bevatte vele duizenden jonge planten; vooral malse kropen sla.
De regen viel helaas in een steeds sneller tempo op onze kruinen. Tijd om snel naar de start terug te lopen en nog even te genieten van een heerlijk smakend Belgisch biertje (de Bob zat in de bus). Na het afscheid van de clubleden reden we terug naar huis. In de bus heeft dat mottigeweer in combinatie met dat voortreffelijke biertje een ontspannen effect. Het was opvallend stil en menig hoofdje zakte opzij.
Wandelend Paal en W.S.V Duffel bedankt voor jullie mooie tochten en graag tot ziens in onsmooie Vijlen op zaterdag 1 en zondag 2 mei 2010.
