Busreis naar Larochette bij Cercle Pedestre Larochette Luxemburg op zondag 27 april 2014.

Deze reis kon bij voorbaat al niet meer stuk; lange tijd hoopte ik op een deelname van 30 personen en jawel hoor, mijn gebed werd verhoord; met 30 personen (helaas een zieke; vanaf deze kant veel beterschap Leny), vertrokken op deze zondag morgen richting Luxemburg. Het weer zag er even niet al te best uit, maar in de buurt van de Belgische grens piepte een schraal zonnetje tussen de wolken door.

De rest van de dag is een afwisseling geweest van bewolkt en zonnig weer. In Larochette werden we keurig opgewacht door een parkeerwacht van de club die onze chauffeur Claus naar de parkeerplaatsen voor  bussen loodste. De rit naar Larochette was trouwens verre van saai; om de zoveel tijd werden we getrakteerd op een hilarische mop uit de koker van onze chauffeur.  Nadat iedereen zijn of haar startkaart in ontvangst  genomen had, vertrokken we in groepjes. Niet iedereen loopt op zo`n dag evenveel kilometers; In dit geval was de keuze ruimschoots voor handen. Een 6 km; een 12 km en een 21 km. Alle afstanden waren goed te bewandelen, al zaten er enkele pittige klimmetjes tussen. De 6 km liep vanuit het centrum omhoog; langs een camping te Birken naar de eerste rust op het sport centrum en vervolgens retour naar de start.  De 12 km. ook richting het sport centrum; afbuigend naar Haangelsbur en de Benscherbosch naar Noumerbierg en via Kéngertsbësch terug naar de start.

De 21 km volgde in het begin dezelfde route maar boog na de splitsing met de 12 km af naar Meysemsembourg; verder ging het naar Angelsberg met een tweede rust en retour door een prachtig gebied, lijkend op het Mullerthal. De streek, die een bewogen geschiedenis achter de rug heeft, is gezegend met talloze prachtige kastelen. Een daarvan torent hoog boven de stad uit; op een vooruitstekende rots bewaakt zij als het ware de omgeving. Een ander kasteel zouden we passeren op de route van de 21 km. te Meysembourg. De burcht werd verschillende keren verwoest en herbouwd en zelfs in 1880 gesloopt en herbouwd. Het slot stond nu in de steigers en wordt op kosten van de staat gerestaureerd. Brandende vraag is echter, wat moet er gebeuren met het gebied, dat een hoge ecologische en natuur historische waarde heeft?  Een Engelse tuin sierde lange tijd de parken rond het slot. Vanuit Meysembourg ging het bergopwaarts naar Angelsberg; onze tweede pauze. De thee is ook bij deze club favoriet en daar werd dan ook dankbaar gebruik van gemaakt; de temperatuur deed heel wat lichaamsvocht verdampen.

Na Angelsberg liep het bergafwaarts door een prachtig bosgebied, dat volgens de medewerker van de tweede rust “ähnlich” was aan het beroemde Mullerthal. Enfin we waren benieuwd. We kwamen niet bedrogen uit; het was inderdaad geweldig; enorme rotspartijen staan als stille getuigen langs de route en vertellen een verhaal, dat zich miljoenen jaren geleden afspeelde. De grond tussen die rotsen is door de rivieren weggespoeld; de harde steensoorten bleven achter. Een smal pad, onder langs die rotsen leidde ons naar het slot van Larochette (nu nog een gedeeltelijke ruïne). Delen van dit, hoog boven de stad uittorende kasteel, zijn gerestaureerd en wordt benut voor talloze activiteiten. Dachten we na dit bezoek binnen te lopen; nee dus; een vrij smal pad langs die immense rotsen bracht ons achterlangs terug in het stadje. De meeste wandelaars van Jo-Ne zaten al te genieten van een natje en een droogje,  in de af en toe,  lekker warm schijnende zon. Na zoveel moois is het moeilijk afscheid nemen; als toetje bracht Claus ons nog langs de route van het Mullerthal. Met af en toe buikpijn van het lachen (Claus lanceerde de zoveelste mop)  reden we tevreden terug naar ons thuisland. 

Cercle Pédestre Larochette; we hebben genoten van jullie wandeling, gastvrijheid en de overweldigende natuur. Bedankt. 

Verslag en Foto's:  John Driesen

Vervolg foto’s zie:  Foto's Larochette

Ingezonden reacties op het verslag en de foto's