Clubwandeling Jo-Ne op zaterdag 10 september 2011. 

 

De traditionele clubwandeling van onze club Jo-Ne had geen betere en warmere dag kunnen uitzoeken, maar zoals trouwe clubfans weten heeft de club patent op goed weer; al was deze hitte golf iets te veel van het goede. Op de parkeerplaats te Wittem (in de nabijheid van St Gerardus) verzamelden zich de deelnemers aan deze jaarlijkse tocht, die door onze Piet steevast wordt uitgezet (Chapeau !).

 

Na begroeting van de leden door onze voorzitter Leo startte de tocht richting Cartils, na eerst het nieuw geopende Kasteel Wittem gepasseerd te zijn. Dit kasteel daterend uit de 12de eeuw, is inmiddels weer opengesteld voor bezoekers en beschikt over een heerlijke “kaart”. Voor het kasteeltje Cartils bogen we af naar de groene vallei van de Eyserbeek. Dit zacht, stromende, maar kristalheldere, beekje slingert door de weilanden en werd ook vandaag door wandelaars benut om langs zijn boorden de verkoeling op te zoeken of met de hond te dollen in het ondiepe water.

 

 

Na honderd meter doken we door het tunneltje en liepen parallel aan het miljoenenlijntje richting Wijlre. Wijlre lieten we echter links liggen en klommen bergop naar de Eyserbossen. Vandaag werd dit deel het meest gewaardeerd, al was het maar om de verkoeling van het bladerdak. Ook het uitzicht naar Eys, onder in het dal, was niet te versmaden. Na enkele slingerpaden kon men kiezen voor de kortere of de langere route. Het was ongeveer 50/50 wat betreft de splitsing en vol goede moed klommen we verder richting Eyserheide. In deze streek was ik al lang niet meer geweest. Vooral de prachtig gerestaureerde huizen, zijn een lust voor het oog. Hier op deze “hoogte“ begon de hitte zijn tol te eisen en een kraan aan de buitenmuur van de kampeerhoeve bood de broodnodige vochtaanvulling.

 

Wat kan koel, helder kraanwater toch lekker zijn!! Voor Trintelen bogen we af naar de Eyserweg, maar volgden niet de weg, maar een mooi pad parallel aan deze afdaling. In de “diepte” zag je Eys schitteren en hier besef je hoe mooi ons Zuid-Limburgse heuvelland is. De kerk gaf het rustpunt aan, want in Café Sport konden we de verhitte en droge kelen smeren met een koel helder “Brandje”. Zelf was ik iets te enthousiast in het proeven van de kwaliteit, want verder bergafwaarts richting het startpunt werden de benen ietsje zwaarder dan voorzien.

 

 

Gelukkig had moeder de vrouw het stuur in de handen en zo belanden we toch zonder kleerscheuren in ons clubgebouw Het Hopschet te Vijlen. Hier hadden diverse vrijwilligers een lekker etentje bereid. De soep ging er, ondanks de temperatuur gretig in; de broodjes deden de rest. Onder het gezellig kauwen en slikken, werden de verhalen weer opgedist en konden de clubleden hernieuwd genieten van elkanders belevenissen van het afgelopen jaar. Tot slot bedankte Leo iedereen voor zijn inzet.

 

 

Verslag en foto's:  John Driesen

 

Vervolg foto’s zie:  Foto's Clubwandeling 2011

 

Ingezonden reacties op deze clubwandeling