Wandeling te Battice op zaterdag 16 februari 2013. 

 

 

Was het woensdag een prima wandeldag, vandaag wilde de bewolking niet breken en hingen de wolken tot op de grond. Jammer, want het parkoers was zo uitgezet, dat diverse uitzichten in het oog moesten springen. Tot 14.00 uur bleef dit grauwe gordijn hangen. 

 

  

In het startlokaal werd de rust spontaan verstoord, toen Pierre uit Flemalle in een uitgelaten bui: ALAAF…ALAAF.. begon te roepen (hij was volgens Nederlandse begrippen een paar dagen te laat; in België is iedere zondag; tot Pasen, nog wel ergens een optocht). Alles wat nog niet wakker was, schoot overeind.

Het parkoers bestond in grote lijnen uit drie lussen: de eerste naar rust één te Manaihant; de tweede van Manaihant naar Grand Rechain; de derde lus (de 30 km lus) naar Trimister en Soiron en terug naar Grand Rechain; de retour vervolgens via Bruyéres naar Chaineux en Manaihant. Al met al, een traject met legio mogelijkheden en veel verschillende paden en sluiproutes door de alom bekende weilanden. De doorgangen en draaihekjes leken nog smaller dan vorig jaar (zijn de koeien dunner geworden)?

Het begon meteen goed met een ploetertocht door de smeltende sneeuw in de weilanden. De ondergrond is vaak nog bevroren en dat geeft glibberige toestanden. Ook weer spannend natuurlijk, anders hadden mijn stoken geen effect. Van uit Manaihant volgde een mooie route naar Grand Rechain over de verborgen holle weggetjes. Langs die weg ontdekte ik een paddenstoel, die alleen op de vlierstruik groeit en eruit ziet als zachte kinderoortjes. De naam van deze mooie paddenstoel is mij niet bekend. Na een pauze in Grand Rechain volgde de lus van de 30 km, die zondermeer verrassend was. Het dorpje Soiron behoort ook tot dat illuster gezelschap van mooiste Waalse dorpen. Je waant je in de Middeleeuwen en dat bedoel ik positief; als je die prachtige gebouwen in de bekende robuuste stijl ziet. De kerk, boven op de heuvel rond het plaatje helemaal af. 

 

 

Van Soiron wandelden we via Bruyéres terug naar de pauze in Manaihant. Vanaf deze plaats klaarde het weer ietsje op en konden we genieten van de mooie vergezichten. In Chaineux hadden we de vierde rust; na al dat slobberen door de rulle, natte sneeuw was het een welkome pauze. De beentjes gingen even omhoog, zodat al die “opgekropte zuren” beter verdeeld werden. Tijdens die rusten zat ik niet alleen; het gezelschap van Jef en Henk, de vier “Musketiers” en de wandelvrienden uit landen, maken zo`n pauze tot een waar genoegen. Terug in het startlokaal werd de stempel vlug gehaald; het thuisfront had er niet op gerekend, dat pappie zo laat thuis zou zijn. Maar laat het een troost zijn, pappie komt immer thuis, al is het soms een koffiepauze later.

 

Marcheurs du Fort de Battice; het was een geweldig mooie wandeling; jammer, dat het weer niet meezat en we niet ten volle van het landschap konden genieten. Bedankt. 

 

 

Verslag en foto's:  John Driesen

 

Vervolg foto’s zie:  Foto's Battice

 

Ingezonden reacties op het verslag en de foto's