Wandeltocht te Trois Ponts op zaterdag 02 maart 2013. 

 

 

Was bij ons de sneeuw grotendeels gesmolten, in Trois-Ponts lag een keurig dekje van zo`n 20 cm . dik. Voordeel was alleen, dat het die nacht flink gevroren had en de smeltende sneeuw weer lekker hard en begaanbaar was. Ondanks die voordelen hebben de kuit en bilspieren overuren gedraaid. Het parkoers was verdeeld in drie lussen. Het eerste deel van het traject volgde de weg naar Basse Bodeux. Na zo`n 2 km. had iedere afstand (behalve de 4 km.) een eerste rust in een grote tent, waarin het heteluchtkanon zijn best deed om de ochtendkou te verdrijven. 

 

 

Vanuit deze locatie doken we het bos in en liepen een langs een riviertje, dat snel stromend, het smeltwater afvoerde. Via Derriére Wester wandelden we richting Reharmont. Een mooi bostraject met een behoorlijk stijgingspercentage. De aan getrappelde sneeuw vereiste de nodige concentratie. Ter hoogte van Reharmont splitste de route in een 12/21 en 30 km. Op dit gedeelte geen gebrek aan natuurschoon. De statige bossen met ruwe rotswanden ”vertellen” een woelig verleden. Als je door die fraaie bossen wandelt, met alleen een fluitende vogel als achtergrondmuziek, zet je vanzelf de knop om en vergeet alle zorgen, die een mens nu eenmaal met zich meedraagt. Na dit pittig stuk naderden we Erria, een deelgemeente van Lierneux.

Een knusse schuur, ontsnapt uit grootmoeders tijd, liet ons genieten van een stukje nostalgie. Onder de balken genoot ik van mijn eerste krachtbol. Van hier uit maakten we een lus van de 30 km. naar het lieflijke plaatsje Les Villettes. Maar voor het zover was, hadden we nog een flink stuk bos te gaan. Wederom maakte de sneeuw het lopen tot een ploegen. Toen ik in dat dorpje op een gewone asfaltweg stond, hoorde ik de zolen zachtjes fluisteren: “dank je wel”. Het zonnetje kwam er nog niet aan te pas en dat is bij zo`n traject moeilijk te verteren. Villettes, gelegen boven op een heuvel met een grandioos uitzicht op de omringende dalen, kwam daarom niet helemaal uit de verf. Terug in Erria werd de rust aangegrepen om de vochtspiegel aan te vullen. Je zweet wat uit op zo`n route, al merk je dat pas als je binnen bent. De retour liep bergop door de Fagne D`Erria en zakte naderhand af langs een soort sneeuwpiste, waarbij, met de hakken door de sneeuw glijdend, mijn stokken goede diensten bewezen. Boven hadden we al kunnen genieten van een prachtig uitzicht op Basse Bodeux, dat nu voorzichtig werd belicht door een sterker schijnend zonnetje. Meteen had je het gevoel, dat het 10 graden warmer was. 

 

 

Met Philippe heb ik de resterende km`s vanaf de laatste rust in Basse Bodeux gelopen. Met de haven in zicht, maakten we nog een “ommetje” via Henri Moulin en daalden daarna af naar de start. De grote glazen, met het heerlijk schuimend Belgisch bier, lonkten verleidelijk, maar met een flink stuk autoweg voor de boeg, besloot ik toch maar een veilige cola te drinken.

 

Club de marche Trois-Ponts Les Spiroux; we waren van te voren gewaarschuwd voor het pittige parkoers; maar de verzorging, de markering, de grandioze natuur en de vriendelijkheid van jullie club, deed al dat zwoegen vergeten.

 

 

Verslag en Foto's:  John Driesen

 

Vervolg foto’s zie:  Foto's Trois Ponts

 

Ingezonden reacties op het verslag en de foto's  

  

 

 

-->

 

-->