Wandeling te Kesselt-Lanaken op woensdag 09 januari 2013.

Na onze wandeling werd het tijd om weer eens bij een andere club te gaan wandelen. In Kesselt Lanaken organiseerden de Sparrentrippers hun eerste midweektocht van het nieuwe jaar. Een vast team heeft er de touwtjes in handen en zoals zo vaak functioneert dit het beste. Een oogopslag is al voldoende om de ander kenbaar te maken wat moet gebeuren. De club rouleert door hun grote gebied en pakt iedere keer een andere startlocatie.  

Deze keer was Kesselt aan de beurt. Kesselt ligt geologisch op een plateau en heeft een unieke kleisoort; vandaar, dat het regionale bekendheid geniet vanwege zijn steenbakkerij. Het was vroeger een gehucht van Veldwezelt, maar sinds 2006 een plaats met 565 inwoners geen gehucht meer te noemen. Het ligt tussen Veldwezelt en Vroenhoven .Het Albertkanaal (dat achter Kesselt ligt) verbindt Luik met Antwerpen en had in de oorlog nog een andere functie als alleen transport ader; men kon het kanaal helemaal “vullen” of juist leeglaten als verdedigingslinie. Talloze bunkers konden deze linie bestrijken met hun kanonnen.

Om 8.00 uur waren al vele wandelaars onderweg. Na een eerste bijtronde ging deze jongen op pad. Het parkoers van vandaag bestreek 3 lussen; de eerste lus, die ik op marcheerde liep richting Montenaken naar Vroenhoven. Onderweg kon je er voor kiezen om de 5 km mee te pikken of die afstand nogmaals te doen. Het eerste stuk volgden we het tracé van het kanaal, dat in de diepte lag te glinsteren in het eerste morgenlicht. Dit stuk, onderdeel van het fameuze Belgische fietsroutenetwerk, leidde ons naar de brug over het Albertkanaal, die onlangs helemaal gerenoveerd is. Het bijzondere aan dat project, was de inpassing van een oude bunker, die een tijdlang hoog boven de oever heeft gestaan. Men wilde hem namelijk bewaren voor het nageslacht en zo een monument creëren, dat ons er op attendeert, dat de vrede niet altijd vanzelfsprekend is. Het nieuwe gedenkteken, dat er vlak naast staat, heeft een eeuwig brandende vlam als symbool van de  “eeuwige”vrede, die we wel zelf waar moeten maken.

nnetje deed zijn best om de slechte start goed te maken. Vanaf deze pauze ben ik in zeer goed gezelschap (Gonny en Jos en Phillipe) verder gewandeld.

Via een kleine lus om een bos, begonnen we aan de retour door Vroenhoven. Bij terugkomst  in het startlokaal zat de zaal behoorlijk vol. De innerlijke mens werd even verzorgd en hopla weer aan de bak. De tweede lus voerde ons naar de buitengebieden van Kesselt met als bijzonderheid de Kesseltse Kip. Op dit hoogste punt uit de omgeving, stond een fraai uitgevoerd monument met duidelijke tableau`s. Hierop kan de wandelaar lezen, hoe na 1940 het kanaal werd uitgegraven en het landschap drastisch veranderde. Op een kunstmatig opgeworpen heuvel kon je de omgeving middels markeringsplaten bekijken, althans dat was de bedoeling, maar de mist belemmerde het enigszins.  

Over betonnen paden (ook onderdeel van de fietsroute) liepen we weer retour naar het startlokaal. De modder,die ik onderweg had meegenomen, plakte lekker aan mijn broek (was toch nog een keer onderuit gegaan). Na Mia en Jac begroet te hebben, reed ik terug naar onze eigen Wielderse kip (pen), die lustig door onze tuin scharrelen en eitjes van topkwaliteit produceren.

W.S.V. De Sparrentrippers; jullie tochten zijn in trek en steeds meer wandelaars weten dat te waarderen. Bedankt en tot de volgende midweek.

Verslag en foto's:  John Driesen

Vervolg foto’s zie:  Foto's Kesselt-Lanaken

Ingezonden reacties op het verslag en de foto's