Midweek Wandeling te Gulpen op woensdag 20 februari 2013. 

  

Onder een stralend blauwe hemel begon ik aan een prachtige wandeling te Gulpen. De broodjes waren nog niet gearriveerd, maar gewapend met een heerlijke wafel (gekregen bij de inschrijving) ging ik toch op pad. Niets is mooier, dan bij het begin van een nieuwe dag, te aanschouwen, hoe de zon aan de horizon naar boven klimt. Eigenlijk draait de aarde terug naar de zon, maar dat is oud nieuws. Toch is er een tijd geweest, dat men het tegenovergestelde geloofde. Het kan verkeren… Het parkoers van deze dag bestond uit wee lussen: te weten een lus richting de Gulpenerberg, Berghem en Partij naar Cartils; de tweede lus richting Ingber. Een traject, dat in mijn achtertuin ligt en dat ik tot mijn grote schaamte nogal verwaarloosd heb.

“Wat is het hier toch mooi” , hoorde ik laatst een toerist uit het Hoge Noorden des Lands zeggen. We zien het gewoon niet meer. Vandaag de kans om er zelf weer eens volop van te genieten. De eerste klim, achter het busstation omhoog, bood de gelegenheid, om Gulpen van boven met een opkomende zon op de achtergrond, mooi op de plaat te zetten. Boven gekomen, haalde Albert uit Schin op Geul me in. Hij deelt de passie, die zovelen hebben; n.l. het wandelen in Gods vrije natuur. Op diverse wandelingen in Limburg of België kom ik hem vaker tegen. We hebben het eerste gedeelte van deze tocht samen gelopen. Gedeelde vreugd is dubbele vreugd. Je ziet en beleefd ook dubbel en prettig gezelschap is nooit weg. De route gunde ons meerdere malen een fantastische blik op de omgeving. De glooiende dalen met de verstrooit liggende boerderijen, passen zo in een schilderij van Anton Pieck. Na een klim omhoog door het bos, daalden we af naar Partij. Via Partij staken we over naar het Redemptoristenklooster, dat omstreeks 1730 is gebouwd als regionaal bedevaartsoord. De kapel is een bezoek waard; de overdadige versieringen in Barokstijl overweldigen je fantasie. Hier kon je een pauze maken in het restaurant gelegen naast de Gerarduswinkel. We besloten om door te wandelen.

De route sloeg links af en hobbelend, over de nu gelukkig bevroren kluiten, volgden we het pad richting Cartils. Een monument getuigd van de verschrikkingen van de oorlog; een bommenwerper, met waarschijnlijk jonge mensen, werd hier neergehaald en verongelukte. Verder op bogen we links af om langs de bosrand richting Cartils te wandelen. Nadat we de rijksweg waren overgestoken, kwam het centrum van Gulpen weer in zicht. In het startlokaal sloeg de honger toe en twee lekkere broodjes gleden naar binnen. Vier wandelvrienden van onze club (Annie, Piet, Koosje en Mathie) grepen deze prachtige dag ook aan, om een fijne wandeling in het “Gulpens” te maken. Na een korte pauze ging ik op pad voor de lus van 5 km. richting Ingber; Albert was al vertrokken; zijn verplichtingen riepen hem naar de thuisbasis. De kleinkinderen stonden aan de poort te wachten. De route passeerde eerst de begraafplaats en volgde bergopwaarts de holle weg naar Ingber. De bermen waren al keurig gesnoeid en het hout werd versnipperd. In Ingber, gelegen aan één lange holle weg, staan veel vakwerkboerderijen. Aad de Haas zat hier enige tijd ondergedoken in zo`n klein vakwerkhuisje. Onder aan die holle weg loop je Gulpen binnen. Ik maakte nog een klein ommetje langs het per ongeluk gebombardeerde huis te Heezel en daalde daarna af naar het centrum van Gulpen.

 

Wandelclub de Veldlopers; het was weer top georganiseerd; de route een voor mij, hernieuwde kennismaking, met het prachtige heuvelland. Bedankt.

  

 

Verslag en foto's:  John Driesen

 

Vervolg foto’s zie:  Foto's Gulpen

 

Ingezonden reacties op het verslag en de foto's