Wandeling te Clermont sur Berwinne op zaterdag 09 februari 2013.

Elke wandeldag heeft zo zijn verrassingen in petto. Was het vorige week bijna een opsteker naar het voorjaar, nu keerde Koning Winter terug in vol ornaat en liet ons door een dikke sneeuwlaag ploeteren. Bij Les Pedestrians Clermont vierden ze een feestje, nl. hun 40 jarig bestaansfeest. En dat kreeg mede door de weersomstandigheden een pittig programma. De route was een verzameling van alle paden en paadjes, die je maar kunt bedenken en uitzoeken. Ze hadden er een lekker uitdagend, parkoers uitgezet. 

 

 

De mulle sneeuw, vermengd met de dooiende modder, liet je ´´alle hoeken´´ van dit prachtige landschap zien. Was je net lekker op een stukje harde weg beland, dan dook je even later weer heerlijk in de ´´prats´´. Al met al, een waardige wandeling om dit heuglijke feit te vieren. Het traject verliep in grote lijnen als volgt: het eerste stuk van de route liep naar het dorpje Hoof: het tweede gedeelte via Hoyoux naar Dolhain: de retour vervolgens via een prachtig smal bospad langs de Vesder terug naar de start.

Het eerste deel van de wandeling vertrok in een snel lichter wordende hemel via smalle holle weggetjes naar de eerste rust in Hoof. Na de rust wandelden we door een gedeelte van het Hertogenwald. Dit bos strekt zich over een groot gedeelte van de regio uit en in dit westelijk deel was ik nog niet geweest. Van uit dit wit bepoeierde bos daalden we af naar Dolhain-Gileppe. De stad was door de versluierde achtergrond niet goed te onderscheiden. Gaandeweg werd het weer echter beter en brak een zonnetje tussen de wolken door. Door het authentieke centrum van Dolhain stroomt de Vesder; de keien, die in het centrum liggen komen uit de rivier. Boven op de rotsen torent het Kasteel Limburg boven het stadje uit. In deze streek is menig conflict uitgevochten; daarvan getuigen nog talrijke forten en kastelen. Het verschijnsel “onder- en bovenstad” komt hier natuurlijk vaker voor, dan in ons meest platte landje. 

 

 

Vanuit dit charmante stadje wandelden we langs de rivier de Verdre richting een prachtig pad boven over de bosrand met enorme rotswanden. In Elsaute, gelegen aan de rotonde, volgde de volgende pauze. Een bijzonderheid, die men bij ons “stegelkes” (draaihekjes tussen de verschillende percelen weilanden) noemt, zijn hier gebruikt om een heel parkoers te maken door de weilanden (le Chemin des Echaliers). Ze zijn erg smal en soms moet je de rugzak af doen om niet te blijven haken. Het is ook een goede maatstaf voor de omvang van ons onderdeel: de buik. Na dit lekker inspannende traject doemde in de verte de toren van Clermont op. Het “stadje” Clermont heeft de titel ”Les plus beaux Villages de Wallonie” behaald en is met 24 andere dorpen; prachtig, monumentaal en qua uitstraling vereerd met deze titel. In de startzaal was rond 1.00 uur bijna geen plaatsje meer te krijgen; de wandelvrienden uit Landen hadden nog een zitje over en mijmerend over deze prachtige wandeling en kauwend op mijn laatste rozijnenbol namen we afscheid. 

 

Les Pedestrians Clermont; het was een heugelijke tocht, die door de weersomstandigheden nog meer glans kreeg. Bedankt voor de prima verzorging en vriendelijkheid.

 

    

Verslag en foto's:  John Driesen

 

Vervolg foto’s zie:  Foto's Clermont

 

Ingezonden reacties op het verslag en de foto's