Wandeltocht te Kelmis op zaterdag 19 januari 2013.   

 

 

Het vroor, dat het kraakte hedenochtend; dus ideaal wandelweer. De muts en handschoenen zijn nu standaard aanwezig. Vooral de stevige wind, maakte het vandaag extra koud. Een weertje om in te lijsten; dat waren de vergezichten en landschappen ook. Om 7.00 uur was het nog maagdelijk rustig in Kelmis; maar dat was schijn, want de medewerkers van de club stonden paraat om de vroege vogels op hun wenken te bedienen. Zelfs een jonger lid van de club liep al rond met een fors dienblad. 

 

 

Na twee “krakend verse” broodjes en een bakje troost werden de oortjes bedekt en kon de tocht beginnen. De prima gemarkeerde route was in het begin een grote steun, daar het schemerige ochtendgloren door de bewolking niet optimaal was. Langzamerhand brak de bewolking in de loop van de morgen en er scheen zowaar een flauw zonnetje door de mistige einder. De route van vandaag maakte drie lussen; de eerste liep richting Neu Moresnet naar Hergenrath; de tweede lus volgde de paden naar Chapelle Moresnet; de derde lus van de 20 km. maakte een grote lus via het Preusswald en Bienerheide terug naar Chapelle Moresnet; de retour liep langs het Preusswald naar Brandenhövel en Dörchen terug naar start.

De eerste paden waren, zoals reeds vermeld, dankzij de goede markering, zelfs in het schemerdonker goed te volgen. Het heeft iets speciaals, als je de omgeving, verlicht door talloze lantaarns, kunt bewonderen. Al gauw werd het lichter en kwamen we in de eerste rust in de school te Hergenrath. De stempel werd vlug gehaald en verder, want ondanks de koude wordt de binnenkant ook vochtig en dan kun je beter niet te lang stilstaan. Het volgende traject daalde af naar Slot Eyneburg. Deze bucht uit 1857 ligt idyllisch verscholen boven op het plateau. Helaas was de toegangspoort gesloten en kon je slechts een klein gedeelte van dit bouwwerk bewonderen. Deze stulpjes liggen her en der verspreid door de omgeving. In deze omgeving ontkom je niet aan een passage door stevig bevroren weilanden. De hobbels en knobbels vereisen een flinke dosis evenwicht; je waant je op het slappe koord. 

 

 

In de tweede rust te Chapelle Moresnet, bekend als rustoord, werden de klamme onderdelen even op de stoel gevleid en kon de boel even opwarmen en opdrogen. De warme sfeer komt je tegemoet en maakt zo`n verblijf tot een waar genoegen. Verder met die hap; het volgende traject klom vanuit Chapelle, onder de spoorweg door, omhoog naar het Preusswald, dat op mij een rustgevend effect had en me liet genieten van een witte stilte. Behalve een licht gehijg (het klom voortdurend omhoog) was er alleen een serene rust. Afdalend kwamen we in de buurt van Gemmenich en vandaaruit, na een lus, terug in de pauze van Chapelle Moresnet. Hier voegden de vier Limburgse Musketiers (sorry drie, want Huub was vandaag bezet) zich bij ons. Toen ik wilde opstappen, kreeg ik een hint mee om de Calvarieberg eens te bezoeken. In dit prachtige park bevind zich een schitterende kruisweg, die gebouwd is uit stenen van de mijnen uit de buurt. Een waar kunstwerk, dat een bezoek waard is. De retour door de bossen, met uitzicht op de spoorlijn 39a van Moresnet naar Gemmenich, liep naar Brandenhövel en Dörchen. Met een boog liepen we daarna terug naar het César Frank Athenäum. Met andere wandelaars trokken we één conclusie ; het was een heerlijke tocht met veel afwisseling en mooie vergezichten. Met alweer een ervaring rijker, toerde ik terug naar ons dorpje aan de geul.

 

Les Amis de la Marche; Marchfreunde Kelmis La Calamine; bedankt voor de prachtige tocht.

 

 

Verslag en foto's:  John Driesen

  

Vervolg foto’s zie: Foto's Kelmis

 

Ingezonden reacties op het verslag en de foto's