Wandeling vanuit Elsloo naar Stein op zaterdag 31 oktober 2020.
Wederom een wandeling genomen uit het Uit en Thuisboek van Stichting het Limburgs Landschap. De start plaats is zondermeer een geweldige binnenkomer. Het slot is door de eeuwen heen maar drie keer van locatie veranderd; de eerste keer door een noodlottige verwoesting door overstroming door de Maas; de restanten liggen nu in de bedding van de Maas. In 1649 viel het ten prooi aan de zich in noordelijke richting verplaatsende Maas. Door de ligging vlak aan de Maas, was er geen houden meer aan; het moet een groot gebouw zijn geweest, te oordelen naar de restanten, die nu in het stroom gebied van de Maas liggen. Ten tweede verwoestende aanvallen van de Spanjaarden en een derde keer de aanleg van het Julianakanaal in 1931. Men heeft het kasteel hogerop herbouwd; alleen een ronde toren uit 1838 is nu de “oude” blikvanger van een rijk verleden. De omringde tuinen zijn een aantal malen van uiterlijk veranderd. Als pronkstuk ligt rechts van die mooie toren een Botanische tuin. Deze wordt door vrijwilligers van het IVN onder houden. Alleen het startpunt is al een verademing op zich; pak daar de rust van de omringende vijvers bij en je hoeft niet naar Spanje.
Nadat ik eens rustig die omgeving op me had laten inwerken vertrok ik voor de route van 9 km. In het Thuisboek staat die route keurig beschreven met allerlei informatie over het kasteel en de geschiedenis en de streek. Mijn eerste schreden klommen bergop naar het onlangs vernieuwde theehuisje. Je kunt van hieruit het Maasdal overzien. In vroeger tijden moet het uitzicht nog indrukwekkender geweest zijn; de bomen van het Julianakanaal “bederven” het verre uitzicht. Niet voor niets was de Familie Van Claessen en de latere familie Jurgens, oprichter van het levensmiddelen concern Unilever, verliefd op dit plekje. Om opsplitsing van het complex door erfenissen te voorkomen, ging de familie over tot de oprichting van N.V. Theodora. In 1959 verkocht de N.V. het geheel aan de gemeente Elsloo. In 2014 werd het eigendom van de stichting het Limburgs Landschap. Op de achtergrond heeft de Fam. Jurgens nog altijd een band met het Kasteel. Tot zover een deel van de geschiedenis, die dit juweeltje gelukkig gespaard heeft voor totale verwaarlozing.
Na genoten te hebben van het nog altijd geweldige uitzicht wandelde ik verder naar de uitgang door een statige bomenlaan. Door deze bomenlaan liepen de dorpsbewoners naar beneden om water te putten uit de bron van de Slakbeek. Deze beek stroomt ook nu nog onder het kasteel door naar de Maas. Via de dorpsstraat kwam ik terug op het voorplein van het kasteel en beklom het talud van het Julianakanaal. Hier volgde ik een tijdlang het smalle pad (jaagpad) langs het kanaal. Halverwege kwam ik in gesprek met een bewoner, die mij naar het info.bord zag lopen. De waterkringloop van de UR had duidelijk ook zijn interesse. Hij vertelde, dat met de aanleg van het Kanaal, diverse waterstromen anders kwamen te liggen; zo ook de waterloop van de Ur. Dit beekje wordt gevoed door water uit de Scharberg; d.m.v. een drainage buis wordt dat water nu in de kanaal oever opgevangen en stroomt uiteindelijk in een beek ter hoogte van Kasteel Stein, nou ja een RuÏne.
Die RuÏne was helaas niet te bezichtigen; je kunt een rondleiding krijgen na afspraak. Dit bouwwerk is in bezit van Het Limburgs Landschap. Vanaf de zijkant kon je een blik werpen op de toren van het vroegere kasteel. Het was een belangrijk bolwerk in deze streek. Via smalle paadjes kwam ik uiteindelijk terug in de buurt van Elsloo. De prachtige kerk staat als symbool van schoonheid en macht voor het kasteel. Ze ligt op een berg en als je deze naar beneden loopt, belandt je op een steile helling, die bij wielrenners zeer bekend is. Het werd tijd “om de broek” in te leveren. Na een laatste blik op Kasteel Elsloo kachelde ik naar huis.
Met dank aan het Uit en Thuisboek van het Limburgs Landschap.
Verslag en foto's: John Driesen
Vervolg Foto's zie: Foto's Elsloo-Stein
Ingezonden reacties op het verslag en de foto's
