Wandeling te Herkenbosch de Meinweg op zaterdag, 27 februari 2021.

 

Helaas zijn de wandelclubs genoodzaakt, om een deel van hun wandelingen aan te bieden als permanente wandelroutes. Geen slecht idee. Vandaag gekozen voor een wandeling uit de krant; het Meinweg gebied was nog onbekend voor mij. Deze kennismaking smaakte naar meer. De dag begon even chaotisch, daar de hond van mijn buurvrouw het hazenpad had gekozen en we met ze allen op speurtocht gingen. De tractor van de buurjongen maakte zo veel lawaai, dat hij uiteindelijk uit zijn schuilplaats kwam. Opgelucht zijn we daarna aan de dingen van alle dag begonnen. Mijn vertrek werd dus iets later als gepland. 

 

 

 

Het Nationaal Park de Meinweg is 18 vierkante kilometer groot. Het plan was om er een mijn te openen, maar dat is niet doorgegaan. Staatsbosbeheer heeft er de zaken goed voor elkaar. Keurige paden, die ook door fietsers zijn te benutten. Aan drie kanten wordt het gebied omsloten door Duitsland; het is onderdeel van het Maas-Swalm-Nette gebied. Twee beken stromen er doorheen: de Rode beek en de Boschbeek. Het gebied kent tal van variaties van zowel fauna als flora; de drogere delen zijn nog hoofdzakelijk begroeit door dennen; ze werden in de tijd van de mijnen gebruikt als stuthout in de mijngangen. Nu worden ze gedeeltelijk vervangen door gebiedseigen bomen, zoals eiken en berkenbomen. De fauna kent veel wilde zwijnen; te zien aan de bospaden wordt er flink gewroet naar wormen en insecten. Verder heeft de bunzing, de steenmarter en de hermelijn het er naar de zin. Veel soorten vogels bevolken de bomen; speciaal kraanvogels. De “ijzeren” rijn loopt nog steeds door het gebied; plannen van vooral Belgische zijde om hem nieuw leven in te blazen stuiten op groot verzet; een alternatief is om via Venlo het traject te laten lopen. Verder bevinden zich in het “natte” gedeelte diverse vennen. Dat het als recreatief gebied zeer geliefd is, was deze zaterdag te merken aan het aantal bezoekers. Zelf vermeed ik de drukke gedeelten en zocht de rust die je via de fietsroute zeker kunt vinden. 

 

 

 

Bij het Boshotel maakte ik een koffiestop. Mooie locatie met “take away” service; variërend van een hotdog tot tal van versnaperingen. Dit stuk van de route liep over de openbare weg, maar was allerminst druk. In de buurt van Rothenbach dook ik weer het bos in. Een en al stilte op een enkele fietser na, die beleefd belden. Na enkele kilometers door het bos geslingerd te hebben, liepen we parallel aan de “ijzeren” Rijn. In het bos zijn diverse rustplaatsen ingericht; blokhutten, die je lekker uit de wind houden en waarin het goed toeven is. Uiteindelijk kwam ik weer terug bij mijn parkeerplaats. De vochtige onderdelen werden gewisseld en na het lessen van de dorst, reed ik voldaan terug naar ons schone Heuvelland.

 

Susan, Joris van de Limburger; een leuke route, die navolging verdiend. Bedankt. 

 

 

Verslag en foto's:   John Driesen

  

Vervolg foto’s zie: Foto's Herkenbosch

 

Ingezonden reacties op het verslag en de foto's