Wandeling te Roggel en de Asbroekerheide op zaterdag, 20 februari 2021.

Een wandeling in onze krant maakte me nieuwsgierig; ik besloot eens een kijkje te gaan nemen in het Leudal. Achteraf geen spijt, want de rondgang door de Asbroekerheide en de Kirkelsberg was weer eens wat anders dan die Limburgse heuvels. De vochtige ondergrond, als gevolg van de sneeuwval, die nu helemaal gesmolten was, maakte de wandeling door het mulle zand niet al te zwaar. 

Roggel, gelegen in het Leudal, wordt doorsneden door de Roggelse beek. Dit Midden Limburgse dorpje wordt omgeven door tal van buurtschappen; te weten Asbroek, Blenkert, Eind, Hoek, Hoogschans, Mortel, Nijken, Roligt, Schans en Strubben. Diverse van deze buurtschappen kwam ik tegen op mijn wandeling. Vanaf de markt in Roggel startte mijn tocht naar Asbroek en de Asbroekerheide. De kleine zwarte paaltjes met gele driehoekige bordjes wezen me de weg. “Een kind kan de was doen”. In het begin volgde ik de Roggelse beek, die door een gebied liep met duidelijke moerasachtige trekjes. Het pad was goed te volgen; je verbaast je over de weidsheid van het landschap. De kaarsrechte beek versterkte dit gevoel eens te meer. Via buurtschap Strubben dook ik heideachtige landschap binnen. De aankondiging in het artikel van de krant, dat dit gebied steeds stiller wordt, kon ik zondermeer beamen. Geen mens te zien; op die ene man dan die zijn hond uitliet; verder alleen het ruisen van de bladerloze bomen en af en toe een straf briesje. Gaandeweg kwam ik in de buurt van de Kirkelsberg. Een mooi plekje om eens rustig van deze stilte te genieten. De meegenomen boterhammen smaakten als een eerste klas restaurant menu. 

Vanuit de Kirkelsberg verder naar de Schaapsbrug. Hier draaide de route terug naar het bos. Smalle paadjes, die je elke richtingsgevoel teniet deden. Enkele boerderijen , met zo te ruiken intensieve varkens teelt, verstoorden de rust en de geur. Iets verderop een manege, Will`s Ranch, die mijn aandacht en interesse had. Op deze manege werd het “Western rijden” gepromoot en kon je een uitgebreide cursus volgen om dit te leren; een berijdster showde me haar paard. Langs de Leveroysebeek wandelde ik verder naar Blenkert. Hier ben ik afgeweken van de route en liep naar de hoofdweg richting Nijken. De wieken van de St. Petrus molen draaiden fors in de wind. Een bezoek was niet te vermijden. Van de molenaar mocht ik het binnenwerk bekijken. De wind nam af en toe fors toe en veroorzaakte een gekraak van het maalwerk. Dit is natuurlijk het summum van groene energie. Nog even de “zeilen” bijzetten en ik kwam achterom terug in Roggel .Op het marktplein liep de markt ten einde. Met een kop dampende koffie was het in het zonnetje goed toeven. Deze omgeving gaf mij de beloofde stilte en rust.

Susan, Joris het was een mooie tocht. Bij alle natuur kreeg ik de stilte erbij cadeau. Bedankt. 

Verslag en Foto's:  John Driesen

Vervolg Foto's zie:  Foto's Roggel

Ingezonden reacties op het verslag en de foto's